دستور امام صادق علیه السلام به سب و برائت از ابو بکر و عمر
شیخ کشی رحمت الله علیه روایت کرده است:
۳۶۳- نصر بن صباح ، قال حدثنی إسحاق بن محمد البصری، قال حدثنی محمد بن جمهور القمی، قال حدثنا موسی بن بشار الوشاء، عن داود بن النعمان ، قال دخل الکمیت فأنشده ، وذکر نحوه ثم قال فی آخره أن الله عز و جل یحب معالی الأمور ویکره سفسافها، فقال الکمیت یاسیدی أسألک عن مسألة و کان متکئا فاستوی جالسا وکسر فی صدره وسادة ثم قال سل فقال أسألک عن الرجلین فقال یاکمیت بن زید ماأهریق فی الإسلام محجمة من دم و لااکتسب مال من غیرحله و لانکح فرج حرام إلا و ذلک فی أعناقهما إلی یوم یقوم قائمنا، ونحن معاشر بنی هاشم نأمر کبارنا وصغارنا بسبهما والبراءة منهما.
داود بن نعمان گفت: کمیت خدمت امام صادق صلوات الله علیه رسید و شعرى سرود؛ امام شعر او را تصحیح نمود. آنگاه فرمودند: خداوند کارهای عالی را دوست دارد و از چیزهاى نامرغوب و بد خوشش نمی‌آید. کمیت عرض کرد: آقا اجازه می‌دهید سوالی بکنم؟! امام صلوات الله علیه تکیه کرده بودند، راست نشست و سینه‌ی خود را بر بالشی تکیه داد فرمود: سوال کن. عرض کرد: درباره‌ی آن دو نفر (ابو بکر و عمر لعنهما الله) چه می‌گویید؟ فرمود: ای کمیت! اگر به اندازه‌ی یک حجامت خون در اسلام ریخته شود یا مالى از راه حرام به دست آید و یا زنا و زناشویى حرامى انجام شود؛ گناه آن به گردن آن دو نفر است تا روز قیامت تا قائم (عجل الله تعالی فرجه) ما قیام کند. ما بنى هاشم بزرگ و کوچک خود را به سب و برائت از آن دو نفر دستور می‌دهیم.
اختیار معرفة الرجال المعروف بـ رجال الکشی، صفحه ۱۸۰، حدیث ۳۶۳، چاپ موسسه النشر الاسلامی
بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۴۷، صفحه ۳۲۳، حدیث ۱۷، چاپ دار احیاء التراث العربی
